In de weekendbijlage van de VK stond een leuk artikeltje over de open dagen bij kleine NL bierbrouwers. Kleine brouwerijtjes zijn enorm in opkomst, en er komen reuze lekkere bieren vandaan. De brouwerij die ons het meeste aansprak was De 7 Deugden onder de rook van Amsterdam: een pas gestarte brouwerij, met een maatschappelijke functie. Er werken namelijk mensen voor wie de reguliere arbeidsmarkt een brug te ver is.
Vorig jaar gingen we (vriendin R en ik) naar een wijngaard, jawel ook in Nederland, vorige week dronken we een ferme borrel bij Museum Van Kleef , dus een bierbrouwerij paste perfect in het plaatje.
Zaterdagochtend bakte ik een paprikafrittata, kocht verse pistoletjes bij de bakker, en bij gebrek aan een picknickmand pakte ik bordjes, brood, frittata en servetten in in mijn felgroene plastic wasmand. Gezien de te verwachten biercomsumptie liet ik het flesje wijn maar thuis ;-)
R werd opgehaald op Den Haag CS, een zoektocht door de auto leerde ons dat de TomTom daar toch echt niet lag, maar aangezien R inmiddels aardig met mijn iPhone overweg kan, voldeed googlemaps ook. En Osdorp kan ik gelukkig zonder TomTom ook nog wel vinden.
Osdorp zelf.... wat moet ik ervan zeggen. Rijen en rijen foeilelijke flats, een winkelcentrum waar je nog niet dood gevonden wil worden. In de zon die heerlijk scheen gisteren, was het nog wel wat, maar feitelijk is het een vreselijk oord. Het grappige is wel dat als je er eenmaal doorheen bent, je ook acuut verzeild raakt in de polders onder Amsterdam: boerderijen - redelijk scheefgezakt - slootjes, koeien en paarden, en het ouderwetse dorpsgevoel van vroeger.
We reden langs de brouwerij, genoten nog even van het absurde verschil tussen Osdorp en de polder, en parkeerden de auto aan de rand van een weiland. Heel attent had iemand daar een picknickbank neergezet, en we verorberden de helft van de frittata. Langswandelende mensen zeiden vriendelijk gedag, in de wei tegenover ons graasden paard en pony, even verderop was een kat op muizenjacht. In de verte zag je de vliegtuigen de landing inzetten, we zaten immers nog steeds vlakbij Schiphol.
Bij De 7 Deugden was het ontzettend druk, en heel gezellig. Tijdens de rondleiding leerde Garmt, de eigenaar/brouwmeester ons hoe hij bier maakt, en voor een luttel bedrag waren de bieren ook te proeven. Het verhaal van Garmt is een absolute successtory: hij is begin dit jaar begonnen met brouwen, inmiddels is zijn bier te koop in verschillende winkels in en rond Amsterdam (en zelfs in Den Haag, ow yeah) en biedt hij aan een aantal mensen zinvol werk. Het is ook een aandoenlijk verhaal: de flesjes bier worden nog bijna handmatig gevuld, de etiketten worden er totaal handmatig opgeplakt.
Inmiddels was de zon aardig aan het zakken, en gingen we met 2 flesjes Spring en Tijm richting auto. De meegebrachte vesten waren hard nodig om ons warm te houden tijdens het eten van de tweede helft frittata. We plukten paardenbloembladeren voor mijn konijnen en kropen welgedaan en tevreden in de auto.
De terugweg moest niet via de A4: ik zocht en vond het kanaal wat van Osdorp naar Nieuw Vennep loopt, en langs dat kanaal reden we terug. Aan de horizon ging de zon in alle kleuren die zelfs Histor niet bedenken kan, onder. Boven de landerijen hingen de witte wieven. Het was een magische avond.
Op een goed moment kruiste de weg de A44, en reden we in het donker Den Haag binnen. De konijnen waren dolblij met de paardebloembladeren, en in de koelkast staan 2 biertjes te wachten totdat ze (bij een preischotel - met tijm- uit de oven) opgedronken zullen worden.
Waar waren we?
http://www.de7deugden.nl/#
http://www.museumvankleef.nl/content/likeuren.php
http://www.wijnhoevedecolonjes.nl/
31.8.11
De zomer van.....
mijn kleine rode autootje!
Mijn kleine rode autootje, mijn overdekte fiets, mijn koekblik (bij autodealers bekend als Fiat Seicento) heeft zich weer van zijn beste kant laten zien deze zomer. Dat zit zo.
Ik roep altijd: die Fiat is een prima stadsauto, maar voor reizen niet geschikt. Nou is dat op zich een houdbaar principe, als je nog een reisauto hebt staan, dan wel kunt huren voor de zomer. Het komt er in de praktijk dus op neer dat ik de nodige kilometers vreet in....juist, dat kleine rode autootje.
Ik heb m geloof ik al sinds 2004, het ding hapert nooit, loopt 1:20, en na een jaar of 5 bleek de achterbank toch geheel wegklapbaar te zijn, wat het gebruiksgemak danig verbeterde.
En wat deden we zoal deze zomer?
Begin juli reed ik met een volgepropt koekblik naar Berlijn. Net even over de Duitse grens pikte ik mijn dochter op, en samen reden we voor de verhuiswagen uit over de Autobahn. Schaterend reden we 150 km/uur, gewoon omdat we wilden proberen hoe hard het arme ding kon, zelfs helemaal volgepakt. Dat viel niet tegen! Claire reed zelf via de voormalige grenspost Helmstedt de stad in, en zonder moeilijkheden bereikten we haar nieuwe huis.
In Berlijn deed de auto nog dagen dienst als aanvoer van bouwmarkt- en boodschappenmeuk. Vervolgens terug naar Nederland, met medeneming van een per trein gearriveerde vriendin, en met achterlating van dochter en haar vriend.
Toen werd het augustus, en reed ik naar Brussel. Daar pikte ik op het vliegveld dochter op, en reden we door naar Calais. De ferry bracht ons naar Engeland, waar het rode autootje 1000 km aan de verkeerde kant van de weg reed, en Claire haar eerste kilometers als linksrijdende chauffeur maakte.
Tussen de Rolls Royces, Bentleys en Ferrari's van autoverkopende neef Richard viel ons kleine monster totaal in het niet, maar hé, mijn autootje is mooi wel het zuinigst van allemaal!
Dochter ging nog een paar dagen mee naar Voorburg, en vervolgens bracht ik haar weer naar Brussel, en vloog ze terug naar Berlijn, naar haar vriend en haar nieuwe huis. Het autootje staat, frisgewassen en uitgezogen en ontdaan van een stuk of 10 lege waterflesjes, alweer een weekje uit te rusten voor de deur.
Want door de week, als ik op de fiets naar het werk ga, is ie werkeloos, om op vrijdagavond weer tot leven te komen.
Mijn kleine rode autootje, mijn overdekte fiets, mijn koekblik (bij autodealers bekend als Fiat Seicento) heeft zich weer van zijn beste kant laten zien deze zomer. Dat zit zo.
Ik roep altijd: die Fiat is een prima stadsauto, maar voor reizen niet geschikt. Nou is dat op zich een houdbaar principe, als je nog een reisauto hebt staan, dan wel kunt huren voor de zomer. Het komt er in de praktijk dus op neer dat ik de nodige kilometers vreet in....juist, dat kleine rode autootje.
Ik heb m geloof ik al sinds 2004, het ding hapert nooit, loopt 1:20, en na een jaar of 5 bleek de achterbank toch geheel wegklapbaar te zijn, wat het gebruiksgemak danig verbeterde.
En wat deden we zoal deze zomer?
Begin juli reed ik met een volgepropt koekblik naar Berlijn. Net even over de Duitse grens pikte ik mijn dochter op, en samen reden we voor de verhuiswagen uit over de Autobahn. Schaterend reden we 150 km/uur, gewoon omdat we wilden proberen hoe hard het arme ding kon, zelfs helemaal volgepakt. Dat viel niet tegen! Claire reed zelf via de voormalige grenspost Helmstedt de stad in, en zonder moeilijkheden bereikten we haar nieuwe huis.
In Berlijn deed de auto nog dagen dienst als aanvoer van bouwmarkt- en boodschappenmeuk. Vervolgens terug naar Nederland, met medeneming van een per trein gearriveerde vriendin, en met achterlating van dochter en haar vriend.
Toen werd het augustus, en reed ik naar Brussel. Daar pikte ik op het vliegveld dochter op, en reden we door naar Calais. De ferry bracht ons naar Engeland, waar het rode autootje 1000 km aan de verkeerde kant van de weg reed, en Claire haar eerste kilometers als linksrijdende chauffeur maakte.
Tussen de Rolls Royces, Bentleys en Ferrari's van autoverkopende neef Richard viel ons kleine monster totaal in het niet, maar hé, mijn autootje is mooi wel het zuinigst van allemaal!
Dochter ging nog een paar dagen mee naar Voorburg, en vervolgens bracht ik haar weer naar Brussel, en vloog ze terug naar Berlijn, naar haar vriend en haar nieuwe huis. Het autootje staat, frisgewassen en uitgezogen en ontdaan van een stuk of 10 lege waterflesjes, alweer een weekje uit te rusten voor de deur.
Want door de week, als ik op de fiets naar het werk ga, is ie werkeloos, om op vrijdagavond weer tot leven te komen.
8.5.11
Verjaardag
Party girlsTja. Je had erbij moeten zijn, denk ik, om te weten hoe leuk het was. Je verjaardag vieren in je stamkroeg. Met oude vrienden die langskwamen, de vaste inwoners van het café, dochter met haar vriend, een achterbak vol kadootjes, live muziek en veel dansen.
Gelukkig hebben we de foto's nog!
Dancing the night away
Dochter en vriendHet was een avond om nog lang met plezier aan terug te denken, en je te verwonderen over alle liefde en vriendschap waarmee je omringd wordt.
En dit was dus pas mijn 49e verjaardag he.... wat moet dat volgend jaar worden???
5.5.11
Zomerplannen
Wat schreef ik ook alweer over reizigersbloed? The story never ends... Gisteren kreeg ik als verjaarskado een ticket voor een trip naar Berlijn. Onze nationale trots gaat me erheen (en terug) brengen. Fijn.
Mijn planning:
juli => Berlijn, dochter verhuizen
augustus => Engeland, vakantie met dochter
oktober => Berlijn, vakantie bij dochter
Haar planning (uitbreiding voorbehouden)
juni => huis zoeken in Berlijn
juli => verhuizen naar Berlijn
augustus => Engeland met mij
september => Zwitserland met hem
Alle vlieg- boot- en treintickets voor de verschillende reisgezelschappen zijn inmiddels aanwezig. Konijnenopvang is geregeld. Nou nog ff een huis in Berlijn - kleinigheidje.
Mijn planning:
juli => Berlijn, dochter verhuizen
augustus => Engeland, vakantie met dochter
oktober => Berlijn, vakantie bij dochter
Haar planning (uitbreiding voorbehouden)
juni => huis zoeken in Berlijn
juli => verhuizen naar Berlijn
augustus => Engeland met mij
september => Zwitserland met hem
Alle vlieg- boot- en treintickets voor de verschillende reisgezelschappen zijn inmiddels aanwezig. Konijnenopvang is geregeld. Nou nog ff een huis in Berlijn - kleinigheidje.
25.4.11
Friends
"De enige plek waar je lekker gek kunt doen en ermee weg kunt komen is in het gezelschap van je beste vriend. In een andere situatie zou dit fataal zijn voor je karakter of relatie."
Café Kristal, 22 april 2011
Café Kristal, 22 april 2011
11.4.11
The world is her oyster
In haar genen zitten de reizigers van eeuwen her; stoere mannen die in dienst van de Engelse kroon vochten op de Krim, en mannen die op de schepen van de Royal Navy de zeeën bevoeren. Voorouders geboren op een schip in de buurt van Kaap de Goede Hoop, hun leven doorbrengend in Indië. Mensen, vermoedelijk op de vlucht omdat hun religieuze voorkeur niet strookte met die van hun koning, gestrand en een veilig thuis gevonden in Amsterdam. Wereldreizigers, vaak ver van huis.
Die genen roeren zich, al een paar jaar. Reizen moet ze, de wereld ontdekken. Nederland is te klein, de mentaliteit te bekrompen. Studeren in Berlijn, een semester snuffelen aan de academische wereld van die fascinerende stad. En in dat semester, en in de heimwee-periode na het semester, groeit de liefde voor de stad, groeit het verlangen er terug te keren. De universiteit biedt veel meer mogelijkheden, het leven is er geweldig, de feesten top, de mogelijkheden eindeloos.
Ik hoor de heimwee in haar stem, in haar verhalen. Het leven was daar beter, zowel voor haar als voor haar vriend. Ik hoor in hun plannen de verhuizing naar Berlijn aankomen. Met dromerige blik wordt er gebrainstormd, tot ineens de plannen concreet worden. Er moeten masters uitgezocht, een woning geregeld, toelatingsexamens gedaan.
De zomer zal ze er voor een deel al doorbrengen. Van daaruit reist ze met mij naar Engeland, en met hem naar Zwitserland. En dan, als de herfst langzaam zijn intrede doet, zullen ze hun opleiding vervolgen in die wereldstad, waar het verleden je op iedere straathoek tegemoet komt, waar punkers nog steeds het straatbeeld bepalen, waar döner de schnitzel vervangen heeft als nationaal gerecht, waar in het Mauerpark iedere zondag een waar volksfeest gehouden wordt. Waar je ‘s morgens in de U-bahn met je halve liter Becks in de hand, vredig doorslaapt op weg naar je werk. Waar in ieder kraakpand wel iets interessants op het gebied van wat voor kunst dan ook, te vinden is.
En ieder weekend wat ze hier samen met mij doorbrengt, weekenden waarin we niks bijzonders maar zoveel waardevols doen, brengt haar vertrek dichterbij. 21 Jaar is ze, een mooie leeftijd om aan een nieuwe fase te beginnen.
Die genen roeren zich, al een paar jaar. Reizen moet ze, de wereld ontdekken. Nederland is te klein, de mentaliteit te bekrompen. Studeren in Berlijn, een semester snuffelen aan de academische wereld van die fascinerende stad. En in dat semester, en in de heimwee-periode na het semester, groeit de liefde voor de stad, groeit het verlangen er terug te keren. De universiteit biedt veel meer mogelijkheden, het leven is er geweldig, de feesten top, de mogelijkheden eindeloos.
Ik hoor de heimwee in haar stem, in haar verhalen. Het leven was daar beter, zowel voor haar als voor haar vriend. Ik hoor in hun plannen de verhuizing naar Berlijn aankomen. Met dromerige blik wordt er gebrainstormd, tot ineens de plannen concreet worden. Er moeten masters uitgezocht, een woning geregeld, toelatingsexamens gedaan.
De zomer zal ze er voor een deel al doorbrengen. Van daaruit reist ze met mij naar Engeland, en met hem naar Zwitserland. En dan, als de herfst langzaam zijn intrede doet, zullen ze hun opleiding vervolgen in die wereldstad, waar het verleden je op iedere straathoek tegemoet komt, waar punkers nog steeds het straatbeeld bepalen, waar döner de schnitzel vervangen heeft als nationaal gerecht, waar in het Mauerpark iedere zondag een waar volksfeest gehouden wordt. Waar je ‘s morgens in de U-bahn met je halve liter Becks in de hand, vredig doorslaapt op weg naar je werk. Waar in ieder kraakpand wel iets interessants op het gebied van wat voor kunst dan ook, te vinden is.
En ieder weekend wat ze hier samen met mij doorbrengt, weekenden waarin we niks bijzonders maar zoveel waardevols doen, brengt haar vertrek dichterbij. 21 Jaar is ze, een mooie leeftijd om aan een nieuwe fase te beginnen.
4.4.11
Nice wheels
Zondagavond, telefoon: neef R meldt het schermpje.
"Rose, are you still human?"
"Uhh, sure, why?"
"I'm in the Hook of Holland, and I missed the bloody ferry. Any chance of a bed at your place?"
"Yeah, no problem. See you."
"ok, bye."
Half uurtje later pruttelt een tevreden en beeldschone Rolls Royce de straat in, met neef R achter het stuur. Hij heeft net een week in Essen op een oldtimerbeurs gestaan, is op weg naar huis en heeft dus de ferry gemist. En die gaat maar 2x op een dag.
Bij gebrek aan bier blijkt de laatste fles cider uit Frankrijk ook uitstekend te voldoen. Oude kaas, crackertje, en terugkijken op de beurs in Essen. Het is een gezellige afsluiting van het weekend, het plotselinge bezoek, en neef is blij dat hij niet weer in een hotel hoeft te slapen.
's Avonds krijg ik een sms uit Engeland, hij is, met RR, weer veilig thuis.
Ohh.. en even reclame maken: mocht je een soortgelijke auto willen aanschaffen, dat kan hierrrr !
"Rose, are you still human?"
"Uhh, sure, why?"
"I'm in the Hook of Holland, and I missed the bloody ferry. Any chance of a bed at your place?"
"Yeah, no problem. See you."
"ok, bye."
Half uurtje later pruttelt een tevreden en beeldschone Rolls Royce de straat in, met neef R achter het stuur. Hij heeft net een week in Essen op een oldtimerbeurs gestaan, is op weg naar huis en heeft dus de ferry gemist. En die gaat maar 2x op een dag.
Bij gebrek aan bier blijkt de laatste fles cider uit Frankrijk ook uitstekend te voldoen. Oude kaas, crackertje, en terugkijken op de beurs in Essen. Het is een gezellige afsluiting van het weekend, het plotselinge bezoek, en neef is blij dat hij niet weer in een hotel hoeft te slapen.
's Avonds krijg ik een sms uit Engeland, hij is, met RR, weer veilig thuis.
Ohh.. en even reclame maken: mocht je een soortgelijke auto willen aanschaffen, dat kan hierrrr !
Abonneren op:
Posts (Atom)