En dan is 't vrijdagavond en ga je naar je favoriete kroegje om je vrienden te zien, een verjaardag te vieren en te dansen.
Bij het binnenkomen word je met gejuich begroet: weeeer een vrouw. Er zijn op dat moment namelijk al zo'n 8 vrouwen en (behoudens de dj) maar 1 dansbare man binnen. De flauwe grappen vliegen natuurlijk al gauw door de lucht. Met de vriendinnen is het sowieso gezellig, de muziek is goed, de dj zet Juan Luis Guerra op shuffle en gaat per sms mannen optrommelen om te komen dansen.
Er druppelen, hoe voorspelbaar, nog meer vrouwen en verdomd, 1 danser, binnen. En iemand van wie ik al helemaal niet verwacht dat ie zou verschijnen. 2 Krukken naast elkaar, 2 bitter lemon en in plaats van te dansen zitten we zeker een uur geanimeerd te praten.
Kleine break: om 12 uur bel ik mijn lieve meissie
Claire die vandaag 21 wordt! Eindelijk legaal mohito's drinken in de USA ;-) en we feliciteren met zijn allen de dj die ook jarig is, dat eigenlijk niet wil weten en stiekem toch heel blij is dat we er werk van maken.
Meer muziek, champagne, felicitaties over en weer, en er wordt weer gedanst. Niet door mij: zoveel als ik vorige week danste, zo weinig deze week. Dit is de avond van het praten. Van van die goede diepgaande gesprekken, waarvoor je niet verwacht naar de kroeg te komen. Maar ja, dat loopt ook wel eens anders.
En zoals het dan altijd gaat: als je dan eindelijk besluit om weg te gaan wordt er voor jou nog een speciaal nummer gedraaid, en sluit je de avond alsnog dansend af.
Een mooie opmaat voor een zaterdag met vrienden en een gezamenlijk diner. Je dochter wordt tenslotte maar 1x
21 jaar!(Dat speciale nummer?
Deeper shade of soul)