Verjaardag

Party girls

Tja. Je had erbij moeten zijn, denk ik, om te weten hoe leuk het was. Je verjaardag vieren in je stamkroeg. Met oude vrienden die langskwamen, de vaste inwoners van het café, dochter met haar vriend, een achterbak vol kadootjes, live muziek en veel dansen.

Gelukkig hebben we de foto's nog!


Dancing the night away


Dochter en vriend

Het was een avond om nog lang met plezier aan terug te denken, en je te verwonderen over alle liefde en vriendschap waarmee je omringd wordt.
En dit was dus pas mijn 49e verjaardag he.... wat moet dat volgend jaar worden???

Van een avondje dansen

En dan is 't vrijdagavond en ga je naar je favoriete kroegje om je vrienden te zien, een verjaardag te vieren en te dansen.

Bij het binnenkomen word je met gejuich begroet: weeeer een vrouw. Er zijn op dat moment namelijk al zo'n 8 vrouwen en (behoudens de dj) maar 1 dansbare man binnen. De flauwe grappen vliegen natuurlijk al gauw door de lucht. Met de vriendinnen is het sowieso gezellig, de muziek is goed, de dj zet Juan Luis Guerra op shuffle en gaat per sms mannen optrommelen om te komen dansen.

Er druppelen, hoe voorspelbaar, nog meer vrouwen en verdomd, 1 danser, binnen. En iemand van wie ik al helemaal niet verwacht dat ie zou verschijnen. 2 Krukken naast elkaar, 2 bitter lemon en in plaats van te dansen zitten we zeker een uur geanimeerd te praten.

Kleine break: om 12 uur bel ik mijn lieve meissie Claire die vandaag 21 wordt! Eindelijk legaal mohito's drinken in de USA ;-) en we feliciteren met zijn allen de dj die ook jarig is, dat eigenlijk niet wil weten en stiekem toch heel blij is dat we er werk van maken.

Meer muziek, champagne, felicitaties over en weer, en er wordt weer gedanst. Niet door mij: zoveel als ik vorige week danste, zo weinig deze week. Dit is de avond van het praten. Van van die goede diepgaande gesprekken, waarvoor je niet verwacht naar de kroeg te komen. Maar ja, dat loopt ook wel eens anders.


En zoals het dan altijd gaat: als je dan eindelijk besluit om weg te gaan wordt er voor jou nog een speciaal nummer gedraaid, en sluit je de avond alsnog dansend af.

Een mooie opmaat voor een zaterdag met vrienden en een gezamenlijk diner. Je dochter wordt tenslotte maar 1x 21 jaar!

(Dat speciale nummer? Deeper shade of soul)

Verjaardagsproject - het vervolg

Nadat ik vorige week zo heldhaftig begonnen was aan dat project, verzandde het natuurlijk acuut in zieke-konijnenellende, Koninginnedag, langdurige wandelingen in Haagse stadsparken en dergelijke.

Hier dus een poging-tot-update.

Waar waren we gebleven? Ja.

Zaterdag

Het zaterdagkado was een niet-materieel kado: met een vriend deed ik uitgebreid het Zuiderpark aan. We genoten van de repetitie van een brassband-mét-showcorps, aten een ijsje, banjerden in tropische temperaturen het hele park door, snoven de lucht op van véél bbq-s, haalden vervolgens roti en aten dat op tijdens het kijken naar een mooie muziek-dvd.

Zondag

Ja, dat is niet moeilijk: de overwinning van PSV natuurlijk! Een mooier kado konden we niet krijgen op de zondag.

Maandag

Maandag... wat was er maandag voor moois. Lastig. De Koninginnenach had ik wakend bij een ziek konijn doorgebracht, misschien is het feit dat ik haar leven wéér gered heb, mijn mooiste kado van de maandag. Verder was het vooral een dag om snel te vergeten.

Dinsdag

Een ritje naar Ikea leverde een mooi klaptafeltje op om op het balkon te gebruiken. Kleine Troy kreeg ook een kadootje: 2 nietjes in zijn buik omdat Meneer Jansen hem zo verschrikkelijk gebeten had. Ik geloof niet dat hij het leuk vond.


Presentjes die, zo lijkt het, altijd maar door lijken te gaan zijn het verschrikkelijk mooie weer, en het plezier wat ik aan mijn konijnen beleef. 's Morgens door een konijn helemaal gewassen worden omdat 'ie je zo lief vindt, blijft toch heel speciaal!

Verjaardagsproject

Volgende week ben ik jarig. Nou moet je van élke dag een feestje maken, dat weet ik wel. Maar gisteren ben ik begonnen aan iets nieuws:

Het verjaardagsproject.

Elke dag, tot mijn verjaardag, geef ik mezelf een kadootje. Dat mag iets materieels zijn, of een leuke afspraak, dat maakt niet uit. En gisteren deed ik zowel mijn fiets (zie boven, maar dan een knalgele) als mezelf een genoegen: ik kocht een nieuw zadel. In de winter had, ergens in het uitgaansgebied van Den Haag, een of andere lolbroek mijn zadel zo ongeveer doorgesneden. Sindsdien fietste ik op een zadel-met-plastic-zakkie. Geen gezicht, en het is ook nog lastig want je witte broek neemt onherroepelijk de kleur van het zakje aan. Beetje jammer, stelde ik proefondervindelijk vast. Enfin.

Een nieuw zadel dus. Het resultaat? Mijn fiets lijkt wel nieuw. Pimp your bike!