Verjaardagsproject - het vervolg

Nadat ik vorige week zo heldhaftig begonnen was aan dat project, verzandde het natuurlijk acuut in zieke-konijnenellende, Koninginnedag, langdurige wandelingen in Haagse stadsparken en dergelijke.

Hier dus een poging-tot-update.

Waar waren we gebleven? Ja.

Zaterdag

Het zaterdagkado was een niet-materieel kado: met een vriend deed ik uitgebreid het Zuiderpark aan. We genoten van de repetitie van een brassband-mét-showcorps, aten een ijsje, banjerden in tropische temperaturen het hele park door, snoven de lucht op van véél bbq-s, haalden vervolgens roti en aten dat op tijdens het kijken naar een mooie muziek-dvd.

Zondag

Ja, dat is niet moeilijk: de overwinning van PSV natuurlijk! Een mooier kado konden we niet krijgen op de zondag.

Maandag

Maandag... wat was er maandag voor moois. Lastig. De Koninginnenach had ik wakend bij een ziek konijn doorgebracht, misschien is het feit dat ik haar leven wéér gered heb, mijn mooiste kado van de maandag. Verder was het vooral een dag om snel te vergeten.

Dinsdag

Een ritje naar Ikea leverde een mooi klaptafeltje op om op het balkon te gebruiken. Kleine Troy kreeg ook een kadootje: 2 nietjes in zijn buik omdat Meneer Jansen hem zo verschrikkelijk gebeten had. Ik geloof niet dat hij het leuk vond.


Presentjes die, zo lijkt het, altijd maar door lijken te gaan zijn het verschrikkelijk mooie weer, en het plezier wat ik aan mijn konijnen beleef. 's Morgens door een konijn helemaal gewassen worden omdat 'ie je zo lief vindt, blijft toch heel speciaal!

Verjaardagsproject

Volgende week ben ik jarig. Nou moet je van élke dag een feestje maken, dat weet ik wel. Maar gisteren ben ik begonnen aan iets nieuws:

Het verjaardagsproject.

Elke dag, tot mijn verjaardag, geef ik mezelf een kadootje. Dat mag iets materieels zijn, of een leuke afspraak, dat maakt niet uit. En gisteren deed ik zowel mijn fiets (zie boven, maar dan een knalgele) als mezelf een genoegen: ik kocht een nieuw zadel. In de winter had, ergens in het uitgaansgebied van Den Haag, een of andere lolbroek mijn zadel zo ongeveer doorgesneden. Sindsdien fietste ik op een zadel-met-plastic-zakkie. Geen gezicht, en het is ook nog lastig want je witte broek neemt onherroepelijk de kleur van het zakje aan. Beetje jammer, stelde ik proefondervindelijk vast. Enfin.

Een nieuw zadel dus. Het resultaat? Mijn fiets lijkt wel nieuw. Pimp your bike!