Daar istie dan, op veler verzoek: het Jaaroverzicht 2006. Met als motto:
A kiss can change the world
Januari
De eerste avond van het nieuwe jaar breng ik door in Rotterdam, in het gezelschap van een heleboel Antilliaanse vrienden. De vriend die ik dan nog heb, laten we hem D noemen, vertrekt eind deze maand naar Curaçao, needless to say dat dat nogal wat voorbereiding en de nodige stress vergt. Ondertussen wordt er natuurlijk uitgegaan, meewerkt aan een onderzoek bij de TU Delft en op de laatste dag van janauri breng ik D. weg naar Schiphol.
Februari
Uit eten met vrienden, veel dansen, dochter krijgt een etsbrug aangemeten, dochter wordt 16, de banden met wat later zal blijken mijn huidige vriend en soulmate zou worden worden aangehaald. We noemen hem hier X ;-) Dochter gaat met haar vader naar Parijs.
Maart
X heeft mijn hulp nodig bij het vormgeven van zijn scriptie en powerpointpresentatie. Mijn agenda in maart meldt dan ook een hele hoop afspraken met X. Hier, bij hem thuis, bij hem op kantoor, in het uitgaansleven... We werken tot we erbij neervallen, hebben onnoemelijk veel lol, delen eenzelfde passie voor muziek, voor boeken, voor het goede leven, de gesprekken kaatsen heen en weer. Vrienden in het uitgaansleven – en mijn dochter - hebben nog eerder in de gaten wat er aan de hand is dan wij. Bij ons is het kwartje dan namelijk nog niet gevallen.
April – A kiss can change the world
Op de gekste uren, verwacht en onverwacht, staat X voor de deur. Heerlijke tijden. En dan, uitgerekend in de maand dat mijn vriendschap met deze bijzondere, uiterst muzikale man wordt bezegeld, sterft mijn muziekleraar van de Vrije School. Samen met een vriendin, die ik al járen niet meer had gezien, ga ik erheen. De crematie is een prachtige plechtigheid, I en ik staan met de armen om elkaar heen. Heel bijzonder om elkaar bij deze gelegenheid weer terug te zien.
Een vriend wordt 50, met X ga ik naar het graf van mijn oma om haar sterfdag te gedenken, de konijnen worden ingeënt tegen myxomatose en VHS, dochter en ik gaan samen naar een Antilliaans salsa-café in Den Haag, en na heel veel gesprekken met X hier in Voorburg en D op Curaçao besluit ik om toch naar Curaçao te gaan. Om in ieder geval mijn relatie met D netjes af te sluiten. Met lood in mijn schoenen stap ik op het vliegtuig, met in mijn hoofd de woorden van X: ik ga nergens heen, ik blijf hier en wacht op je.
Mei
Het is heerlijk om weer op Curaçao te zijn, oude vrienden terug te zien, kennis te maken met de familie van D. Ik ben er nu niet als toerist, maar leid het leven van een inwoner van het eiland. Het verschil is verbijsterend. Kennis maken met de levensomstandigheden van sommige Antillianen is een eye-opener die zijn weerga niet kent. Maar hoe slecht sommigen het ook hebben, er is altijd reden tot feest. Wat muziek, vrienden en bier, meer hebben ze niet nodig. Onder de eindeloze sterrenhemel zitten we dan ook vaak tot laat buiten.
Het is natuurlijk niet altijd rozengeur en manenschijn; ik mis X vreselijk (thank God for email) en weet na 4 dagen zéker dat mijn toekomst in Nederland ligt, bij hem, en niet hier op Curaçao. Ben dan ook heel blij dat ik na 9 dagen weer terug mag.
Op Schiphol zie ik gelukkig mijn dochter weer, en ’s middags hebben X en ik alweer ons eerste goede gesprek.
De terugslag van alle ondergane emoties volgt onverbiddelijk en ik meld me een paar dagen ziek. Door de goede zorgen van mijn fysiotherapeut, de aandacht van vriendinnen, mijn dochter en X ben ik gelukkig alweer snel opgeknapt.
Het leukste evenement in mei is de surprise-party die mijn dochter en een vriendin voor mij organiseert; mijn 44e verjaardag vierde ik namelijk op Curaçao maar de dames willen hier ook feest. Na een dag heel hard werken met X word ik met een lullige smoes naar het huis van mijn ex gestuurd, waar de kamer inderdaad vol zit met vrienden. Heel apart om te ervaren dat je dochter zo iets voor je organiseert. Het is een geweldige middag/avond!
Juni
Veel voetbal-avonden in juni, meestal in het gezelschap van dochter en/of X. Veel studie ook nog, half juni slaagt X met 3 achten voor zijn examen. Examen voorbij, en er is weer tijd voor muziek. X treedt veel op, en vaak ga ik mee naar de optredens en komen we als de vogeltjes alweer fluiten, pas thuis. Tegen de tijd dat anderen de volgende dag aan de lunch toe zijn, zitten wij aan onze ontbijtbroodjes-met-jus d’orange, luisteren muziek en praten.
Geheel volgens Antilliaans gebruik wordt er ’s avonds vaak eten gehaald; of bij de Chinese Antilliaan, een van de Surinaamse toko’s of simpelweg bij de pizzaboer om de hoek.
Juli
Dochter en ik vertrekken naar Turkije, X naar Engeland waar hij moet spelen met een band. Of het zo voorbestemd is, zijn we in precies dezelfde week weg.
Als iedereen weer terug is op honk, gaan we naar het Zomercarnaval waar X speelt met de ene band, en ’s avonds naar Delft waar hij speelt met de andere band. In de kokende hitte staan dochter en ik als een stel groupies op de Coolsingel; ze wil níet weg voordat het optreden is afgelopen en geniet zichtbaar. Een 16-jarige die niet weg te meppen is bij het optreden van een Antilliaanse band.... het is een bijzonder kind, en dat is het!
Augustus
Met haar vader verdwijnt dochterlief naar Duitsland, ik vermaak me met vrienden.
Een sterfgeval op Curaçao zorgt ervoor dat X stante pede weg moet; gelukkig kunnen we zijn verjaardag nog nét vieren met een etentje.
De vakantievierders drijven Duitsland uit door de overtollige regen en komen vervroegd terug. Ook X arriveert weer op Schiphol en wordt door mij opgehaald.
De maand eindigt cultureel: dochter en ik gaan naar de grote Rembrandt-tentoonstelling in Amsterdam, er is een cultureel festival in Voorburg en een dag later de Haschiba in Den Haag.
September
Hier in huis heeft dochterlief de konijnen, bij haar vader thuis heeft ze geen dieren. Op een mooie zomerdag rijden we derhalve naar Abcoude, om daar een prachtig stel ratjes op te halen. Ze noemt ze Mini en Cooper.
X, percussionist in hart en nieren, vond dat ik ook maar eens op percussieles moest. Dat blijkt verrassend simpel te organiseren: in Voorburg is een prima drumschool, waar Cubaanse percussieles gegeven wordt. 11 September heb ik mijn eerste les.
Dochter, vriendin en ik zijn bij de opnames van Raymann. Een paar dagen later speelt een salsa-band in het park hier in Voorburg, en ook daar zijn we bij. Denk: pastasalade, een picknickkleed, zonnige zondagmiddag, X die ook nog langskomt... het is wéér een geweldige dag.
Helaas rijdt een plaatsgenoot mijn auto in, en veroorzaakt een schade van € 2100! Ze komt het contant brengen, wil geen gedoe met de verzekering. Soms snap ik mensen écht niet. Enfin.
De maand wordt afgesloten met alweer een optreden van X, gelukkig vlakbij in Leidschendam. Weer een heerlijke avond waar Antillianen uit de hele Randstad op af komen om samen te genieten van de muziek van hun eiland.
Oktober
Belle Perez in concert! Een spetterend optreden van deze Belgische Latina in Amsterdam. Dochter en ik genieten er enorm van. De volgende dag begint ze aan haar nieuwe baan bij de Albert Heijn hier om de hoek. We gaan samen shoppen in Haarlem een week of wat later, en verbazen ons over de vriendelijkheid in de winkels. Wat een verschil met de hufterigheid in Den Haag!
In de herfstvakantie bezoek ik een concert van Izaline Calister, die haar roots heeft op Curaçao.
November
Uit onvrede met mijn huidige baan had ik al besloten, dat ik aan het eind van dit schooljaar de deur definitief achter me dichttrek. In november valt eindelijk het kwartje voor de nieuwe baan: op je 44e eindelijk weten wat je wilt gaan doen.... beter laat dan nooit! Ik zal een opleiding moeten gaan doen, veel opleidingen moeten gaan doen, maar ik heb er zin in. Dankjewel X, voor de opmerking die me de goede kant op stuurde.
Op een zondagmiddag zwerven dochter en ik door de stad, en sluiten de middag af met een kop koffie en een waanzinnig goede tompouce bij de Bijenkorf. Gezeten achter de hoge ramen laten we de stad aan ons voorbijtrekken, en genieten.
Net zo genieten X en ik als we in een van onze gezamenijke weekends ’s morgens gaan ontbijten in de stad; het blijft een bijzonder begin van je zondag.
December
Ontbijt bij Bazar in Amsterdam, en daarna de voorstelling van Dubbelspel, daar begint december mee. Dat kon dus al niet beter. Dat ik verderop in de maand, als 44-jarige, door een 49-jarige in een karretje door de Mega Stores werd gereden, was natuurlijk wel een dieptepunt. Maar een lol dat we haddden :-)
Toen kwam de kerstperiode. Afsprekerig en agenda-gericht als wij Hollanders zijn, wilde ik natuurlijk weten wat iedereen deed die periode. Dan moet je dus geen Antilliaanse vriend hebben... we zien wel is het grote motto. Dus dat deden we dan maar. En het kwam helemaal goed.
De 23e was er kaarsjesavond, met ex en dochter erheen. Warme chocomel, nepsneeuw en de sterren aan de hemel weerspiegeld zien in de ogen van je dochter. Geweldige avond. De 24e speelde X en ik ging mee. Samen ontbeten we Eerste Kerstdag en gingen daarna ieder ons weegs. ’s Avonds kwam dochter hierheen, en samen gingen we Tweede Kerstdag naar oma met een mand vol kadootjes. De dag erna gingen we samen dansen bij Greve.
Ouwejaarsavond vierden we, tot verbazing van velen, met X, mijn dochter én mijn ex. En het was een hele geslaagde happening.
Zo eindigde het jaar 2006 in het gezelschap van 3 mensen die me heel lief zijn: de vader van mijn dochter, mijn dochter zelf en meneer X. Mijn soulmate, door een toevallige speling van het lot in mijn leven gekomen. Om er hopelijk nooit meer uit te verdwijnen.
Wat u nog mist in dit overzicht? De nodige ellende op gezondheidsgebied, tig ziekenhuisbezoeken, etentjes met vrienden, nog meer concerten, verhalen over mijn werk enz. enz. enz. Tja, en dat laten we dus lekker zo. Je kan niet aan de gang blijven he?
Mijn agenda van afgelopen jaar kan definitief de kast in. Het was een bewogen jaar, een mooi jaar. Een jaar wat mijn vensters op de toekomst definitief geopend heeft.
