Helaas pindakaas

6 Jaar oud was ze, een klein frèle blond grietje, en de boomlange kinderarts ging voor haar op zijn knieën en meldde: "Hallo, ik ben Max!"

Een paar weken en een paar onderzoeken later, meldde hij vrolijk: "Mevrouw, u heeft een extreem allergisch kind!" Goh... dát was ons nog niet opgevallen ;-)

Pinda-allergie, voor die tijd nog nooit van gehoord. Dan eet je toch geen pinda's zeg je dan met je lekenverstand. Mis, fout, helemaal niet goed, beetje jammer. Pinda zit in veel meer dan je denkt, dan je zou verwachten. Dus pasten we op met wat er in dat kleine bekkie verdween. Liepen jarenlang met een Epi-pen op zak. Legden aan onwillige mensen uit wat het betekent, een pinda-allergie. Dat het toch wel levensbedreigend kon zijn enzo.


Afgelopen woensdag werd het kleine frèle grietje van toen ingeschreven bij de poli longziekten van het LUMC. Het hele circus aan onderzoeken gaat weer van start. Van de longarts krijgt ze zo'n chique tasje met huidverzorgingsproducten mee, speciaal voor allergische mensen met een extreem droge huid.

Gelukkig gewend aan het áltijd lezen van etiketten, komt ze tot de volgende ontdekking: één van de ingrediënten van de crème is pinda. Ze kon er de humor niet van inzien.