Kaaskoppen

Vriend, zelf afkomstig van de Antillen, kijkt voetbal.

Misprijzend schudt hij zijn hoofd: "Conjo, er zitten bijna geen Nederlanders meer in het Nederlands elftal!"

Ik tracht te corrigeren: "Nee, dat zie je verkeerd: het zijn wel Nederlanders, maar hun ouders komen uit Marokko, Su, Afrika, Curaçao ...."

Maar dat blijkt het probleem niet. Meneer wil meer kaaskoppen in het Nederlands voetbal!

Op het verkeerde been gezet

Op het terras voor de HEMA zit een oude man te genieten van het zonnetje. Hij heeft zijn schoenen uitgeschopt en zit, met een capucchino voor zich, lekker met zijn voeten op de stoel. Het hoedje moet je er even bijdenken, maar dat zou perfect in het plaatje passen.

Een keiharde ringtone schudt alle tevreden terrasgangers even wakker.

De man graait in zijn binnenzak, tovert een I-phone tevoorschijn, kijkt op het schermpje, grijnst tevreden. Seconden later schalt er "Hai Dave!" over het plein...

Watching over Ground Zero

Picture taken by my daughter on april 30, 2008

Rio aan de Rijn

Omdat mijn Tom-tom morgen vanuit Heemstede op reis gaat naar Berlijn, moest ik gisteren very old-skool, namelijk met een geschreven briefje in de hand, naar Arnhem. Dat lukte gelukkig ook prima, zodat we ruim op tijd waren om de opbouw van de carnavalsstoet te bewonderen, op een lange kade aan de Rijn. Voorzien van de nodige vrachtwagens met enorme herrie-boxen, en de nodige whisky, vertrok de stoet zowaar op tijd door de zonnige binnenstad.

Van het zomercarnaval in R'dam ben je een afgegrendelde binnenstad, een hoop politie en ME en een gespannen sfeer gewend. Zo niet in Arnhem: geen security of agent gezien, de winkels waren gewoon open en de stemming was geweldig. Veel vrienden gezien en gesproken, genoten van de muziek en de parade (en de verse vis van de markt).

Op 6 september is er nog een zomercarnaval: in Oosterhout. Of ik die datum maar vast in mijn agenda wilde zetten ;-)




Hé...de poezen. Die hadden we in Rotterdam ook al bewonderd!



Het kostuum zonder de loper erin...

En mét.. het effect is grappig omdat er wieltjes onder de constructie zitten, en het hele gevaarte dus vrij makkelijk over straat gaat.



Door de Antilliaanse groepen wordt enorm veel aandacht besteed aan de costuums, en dat is duidelijk te zien!





Afgelopen...tot volgend jaar!

I loooooove me webbit

Zijn neusje tegen mijn wang aan. Als hij ademt, voel ik héél zachtjes de lucht verplaatsen. Als zijn oogjes knipperen, aaien zijn wimpers langs mijn huid. Zijn voorpootje heeft hij om de vingers van mijn ene hand gekromd. Mijn andere hand zit om zijn lijfje gevouwen, waar zijn hartje rustig klopt. Af en toe zucht hij diep, en ontploft bijna van puur genot.

Daantje... oh wat is hij lief!

Fase 1: wortel eten





Fase 2: het resultaat!

Vrienden

Martin Bril. Karel Glastra van Loon. Chaim Potok. Frank McCourt. Simon Carmiggelt.

Allemaal schrijvers die niet al te lang geleden zijn overleden. Schrijvers die mij, en vele anderen, op enig moment hebben geïnspireerd.

Nieuwe boeken zullen er van deze mannen niet meer verschijnen. Gelukkig hebben we de oude nog, oude vrienden die, soms beduimeld en met ezelsoren, in de boekenkast staan. En die keer op keer herlezen worden.

En die, soms tot grote ergernis (ja, ook van mijzelf) steeds mee verhuizen naar een ander huis, een andere levensfase. Om dan opnieuw te inspireren.

Boeken... ik krijg er in ieder geval nooit genoeg van!

Konijnenhumor

Wat doe je als konijn als je vindt dat het te lang duurt voordat je je schaal groente krijgt? Nou... dan ga je gewoon de hele kamer op stelten zetten! Luidruchtig rondracen, binkies maken ín het hok (en geloof mij, als een 5kg zware Franse Hangoor dat doet, valt het op!), op alles knagen waar je niet op mág knagen....

En als je, als schoon konijn, je hok vies vindt, wat dan? Dan spit je gewoon de hele inhoud de kamer in. Hoppa, dat ruimt op. Toch???

Kijk, en dat je baasje dat nou niet zo heel geweldig vindt en dat duidelijk laat merken, daar laat jij je lange konijnenoren niet naar hangen. Dus.


Queen Muts

Brilletje

Pffff..... Gisteren "even" een nieuwe bril uitgezocht. 422 Euro. Vierhonderdtweeëntwintig!!!

Gelukkig was het montuur voor de helft van de prijs, dat dan weer wel.

Fruit is gezond

Voor de AH in de Theresiastraat staan 2 Marokkaanse jongens: haar strak in de gel, keurig gestreken overhemdje aan - ongetwijfeld van een duur merk.

En wat zijn de heren aan het doen? Op de achterklep van hun zilveren, oude maar zéér gepimpte BMW staan bakjes bramen en druiven, waar de heren gebroederlijk uit staan te eten. De bodem is al bijna bereikt.

Kijk, en dát hadden we nou weer niet gedacht natuurlijk.

(-:

Je kent dat vast wel. Lekker thuis, muziekje aan, in je eentje lekker genieten van waar je mee bezig bent.

Dan gaat de bel. Huh??? Zou er iemand langskomen? Inderdaad, er staat een ongenode "vriend" voor de deur. Zijn naam? Murphy...... Bij mij kwam hij de afgelopen 2 weken een paar keer langs, en welkom was hij nooit.

De eerste keer was vorige week. Ik zat, inderdaad, lekker thuis, muziekje aan, niks aan de hand. Ik hoorde wat gekraak in het plafond, maar ja, als je in een wat ouder huis woont is dat niet ongebruikelijk. Het gekraak nam toe, en ineens kwam mijn plafond naar beneden. 4x4 Meter glasvezelbehang, op het plafond geplakt omdat dat zo netjes afwerkt, had de geest gegeven. Konijn Daan en ik zaten in een tentje van behang. Hij gilde van angst.
Toen ik eronder vandaan was gekropen, zag het er zo uit:



Vervolgens hebben we dinsdag Hopper, ons oudste konijn, in laten slapen. Hij was op. Oud, blind, permanent zwaar verkouden, graatmager. Maar nog zo fel en taai als wat. Op de tafel bij de dierenarts heeft hij nog één keer zijn vriendin gewipt. Een passend afscheid, een wippie maken was zijn grote passie.

Het laatste evenement vond gisteren plaats. Eerst de trein die in totaal 50 min. vertraging had. Dat was al een enorme afknapper. Toen ging ik 's avonds "even" het oud papier wegbrengen, en dat duurde 1,5 uur. De papierbak is letterlijk om de hoek...

Gelukkig heb ik een handige buurman, die mijn voordeur open flipperde nadat ik de verkeerde sleutel mee had genomen. Scheelt weer het avondtarief van de sleutelboer.

Maar ja, nu ben ik dus wel even klaar met Murphy.Wat mij betreft hoeft 'ie voorlopig niet meer op visite te komen!

Rondje Den Haag bij nacht

Om enige frustratie kwijt te raken stapte ik gisteravond om 23.30 uur op de fiets voor een nachtelijk rondje. Voorburg was zo goed als uitgestorven, maar stevig doortrappend bereikte ik al gauw Scheveningen. En daar was het me toch druk.... en eigenlijk heel onaangenaam. Een overschot aan testosteron, veel overdreven gassende auto's, een enorme file om de parkeergarage ín - en ook weer uit - te komen, jongens met veel te veel foute aftershave..

Natuurlijk toch wat leuke dingen opgemerkt: een zilveren Golfje met daarin 4 heren, die luidkeels mee zaten te zingen met de Rai-muziek die uit de open ramen schalde. De prachtig opgeknapte strandtenten die stuk voor stuk sfeer uitstraalden én bomvol zaten. Wat nou kredietcrisis? Kinderen die ondanks het late uur lekker in het zand zaten te spelen.

Toch irriteerden de drukte en de herrie me mateloos, dus ik sloeg af in de richting van het oude Scheveningen. Via de Scheveningseweg werd het steeds stiller onderweg. In de Anna Paulownastraat zwabberde een man het café uit. Hij had zogehoord zin in een wedstrijdje spellen, en begon voortvarend: "a is for anus, p is for penis...."

Dat schoot al lekker op. Of hij voor de rest van het alfabet nog andere onderwerpen op voorraad had weet ik niet, hikkend van het lachen fietste ik verder. Op het Malieveld waren zowaar nog jongeren aan het skaten op de skatebaan. Iets verderop zat een hele grote groep mensen lekker in de koelte onder de bomen. Ze waren gehuld in een enorme wietwalm. Heerlijk, die toeristen die compleet losgaan in de Nederlandse coffeeshops ;-)

De patatkraam boven de Utrechtsebaan had het als vanouds beredruk. Een van de weinige plekken waar je tot 4 uur 's nachts hele goeie patat kunt eten. Vooral te vermijden rond half 3, als de hele inhoud van Het Paard losgelaten wordt en linea recta hierheen fietst.

De student in de Theresiastraat die, gehuld in streepjesoverhemd en korte broek, probeerde te pinnen en duidelijk geen saldo had, gaf daar op bloemrijke wijze blijk van.

En toen was ik alweer bijna thuis. Waar ik de konijnen blij gemaakt heb met verse aardbeien, en zelf de dag afsloot met een glas koude witte wijn en een beschuit met aardbeien.

Het was weer een lekker ritje!

Tegeltjeswijsheid

Sent to me by my daughter (:

Waarheid als een koe

Vóór mij in de trein zitten een paar TU-studenten, ongelofelijk slap te lullen. Het gaat o.a. over het onthouden van cijferreeksen. Dan komen de 06-nummers voorbij en volgt de onvergetelijke oneliner:

"Dat is best wel makkelijk, dat die 06-nummers allemaal met 06 beginnen!"



;-)

Rondje Den Haag

Ze heeft hem al een jaar niet gezien, haar zoon van 11. Hij woont in China (in een kleine stad, maar 3 miljoen inwoners….), zij in Den Haag. Waar ze werkt als masseuse en pedicure, en met haar verdiensten de familie in China onderhoudt.

Gelukkig is er internet, waardoor ze nog enig contact met haar zoon kan houden. Maar dat ze hem mist is overduidelijk. Waar ze het voor doet ook: zonder haar geld kan zoon niet naar school. Alle voorzieningen rondom studiefinanciering die bij ons zo normaal zijn, worden door de Chinese “legeling” niet aangeboden.

Over een paar jaar is er in China waarschijnlijk niet eens een meisje voor haar zoon; door de maatregelen die genomen zijn tav de één-kindpolitiek – en dat ene kind moest natuurlijk een zoon zijn – dreigt er een groot tekort aan meisjes.

Ze lijkt gelukkig, “mijn” Chinese dame. Als je haar hoort giechelen en kletsen met haar al net zo gebrekkig Nederlands sprekende collega’s. Hoe het écht met haar gaat? Geen idee, wat er achter het masker van vriendelijkheid schuilgaat, is me niet duidelijk.



Goed, dat was dus Chinatown. Nou is DH een stad met vele gezichten, dus daarna maar eens naar het Voorhout. Alwaar Roze Zaterdag gevierd werd. Een van de standhouders was gehuld in een t-shirt met de tekst: luie flikker. Geweldig.

Er fietst een oudere Hindoestaanse vrouw voorbij, die van verbijstering over zoveel openlijke homo- en lesbo aanwezigheid bijna spontaan van haar fiets dondert. Een paar Amerikaanse toeristen komen het Hotel Des Indes uitzetten en lijken met hun blik duidelijk te maken dat ze Nederland nu écht niet meer snappen. Bovendien wordt er stevig geblowed dus dat zal wel bijdragen aan hun algemene verbijstering.

De reguliere buurtbewoners, over het algemeen óf hot en happening, of oud en heel chique, lopen of fietsen geheel onaangedaan, langs een stevig rockende meidenband, over “hun” Voorhout. Ze hebben hier wel gekkere dingen zien gebeuren. En dan moet Gerard Joling nog komen….



Constatering 1: goed dat er zo’n Roze Zaterdag is.
Constatering 2: eigenlijk zou het niet nodig moeten zijn.
Constatering 3: de meeste lesbo’s zijn onwaarschijnlijk dik en hebben stekeltjeshaar.
Constatering 4: ik weet niet waarom.

Den Haag? I love it!

Ramen lappen

Vanmorgen in het Groothandelsgebouw in Rotterdam:

een dame van de huishoudelijke dienst staat de ruiten van de openslaande deuren te lappen. De deuren zijn (goede gok) zo'n 2.2 meter hoog. De dame in kwestie komt, ook in uitgerekte staat, niet verder dan zo'n 1,8 m.


Eeehh..... ;-)

Ik kies bewust

....of toch niet?

Naast de Jumbo zit een middelbare school. Middels gedoseerde toegang mogen daar de scholieren de happen komen kopen die niet door moeders worden verstrekt.

Zo staat er net een tevreden buiten te bijten in een croissant. In zijn hand nóg een croissant, en een blikje Red Bull.


Gatver... als lunch....
Ik moet er niet aan denken!

Aaarghhhh

En zo zat ik gisterochtend om 10 uur alweer bij het CWI. U weet wel, dat zijn die mensen die beroepsmatig de mythe van "werk" in stand houden.

Het is een aardige man, die werkcoach (wat een term, mag ik een teiltje?) daar niet van. Maar je moet dit en je moet dat. Je wordt er doodmoe van. Het heeft ook helemaal geen nut. Enfin.

Relaxed man

Gewoon, een bouwkeet. U weet wel, waar de bouwvakkers eindeloze stapels witte boterhammen met kaas weg zitten werken.

Weet u hoe zo'n bouwkeet tegenwoordig heet???

.
.
.
.
.

...Relaxruimte voor 8 personen...


Ben ik nou de enige die daar hele andere associaties bij heeft?

:p

CJIB

Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik niet dagelijks voor mijn werk de snelweg op hoef. En als ik er dan wel rijd, is dat meestal buiten de spits. Dan kan er soms fijn hard doorgereden worden. Sommige mensen raken daar zó van over hun toeren, dat ze het gaspedaal vól intrappen. Ja, dat is af en toe lekker. Klopt.

Maar... zeker in Nederland staan er toch regelmatig achter een boom of viaduct de stoere agenten m/v van het KLPD met een lasergun. Risico van het vak zeg ik dan... als je hard wilt rijden, moet je ook dokken. Je weet immers dat het niet mag.

Maar... (ja daar is tie weer), o.a. op mijn geliefde zender BNR wordt ieder uur braaf gemeld waar de flitsers staan, en dat je daar dus moet uitkijken.

Ik snap dat niet zo goed.

We hebben verkeersregels die bepalen dat je nou eenmaal niet harder mag dan een bepaalde snelheid. Die snelheid wordt duidelijk aangegeven. Daar hou je je dus aan. En als je dat niet doet, krijg je een bon.

Dat is toch logisch, en simpel? Waarom moeten er dan met veel aplomb ieder uur - wat zeg ik, ieder hálf uur - de plekken doorgegeven worden waar die flitsers staan???

If you want to play, you have to pay.

Zo logisch als wat.