Toko

En dan raak je aan de praat met de eigenaar van een Indische toko in Voorburg. Een toko vlakbij je huis, een toko waar je graag komt. Met hele goede Indische gerechten.

De eigenaar blijkt uit Afghanistan te komen. Gevlucht met zijn vrouw en kinderen. Dáár was hij apotheker, had een eigen apotheek. Zijn vrouw was bouwkundig ingenieur. Zes jaar geleden gevlucht.

Nu hebben ze een goedlopende toko. De 3 kinderen gaan naar school in Leidschendam. De oudste zit op het VWO. Waar dan? Oh, op het Veurs Lyceum. Wie die zoon dan wel is. Volgt een naam. Ja, die ken ik wel. De wereld is klein.

Van hoogopgeleid in Afghanistan, naar toko-eigenaar in Voorburg. En dat in 6 jaar tijd. De familie heeft inmiddels de Nederlandse nationaliteit, pa spreekt redelijk goed Nederlands. Hij heeft een bestaan hier op weten te bouwen. Een bestaan in veiligheid.

Maar de droefheid die uit zijn ogen spreekt, treft me iedere keer weer.




Ja, dat verjaardagsproject, dat moet ook nog een vervolg krijgen he? Misschien straks!