De zomer van.....

mijn kleine rode autootje!

Mijn kleine rode autootje, mijn overdekte fiets, mijn koekblik (bij autodealers bekend als Fiat Seicento) heeft zich weer van zijn beste kant laten zien deze zomer. Dat zit zo.

Ik roep altijd: die Fiat is een prima stadsauto, maar voor reizen niet geschikt. Nou is dat op zich een houdbaar principe, als je nog een reisauto hebt staan, dan wel kunt huren voor de zomer. Het komt er in de praktijk dus op neer dat ik de nodige kilometers vreet in....juist, dat kleine rode autootje.

Ik heb m geloof ik al sinds 2004, het ding hapert nooit, loopt 1:20, en na een jaar of 5 bleek de achterbank toch geheel wegklapbaar te zijn, wat het gebruiksgemak danig verbeterde.

En wat deden we zoal deze zomer?

Begin juli reed ik met een volgepropt koekblik naar Berlijn. Net even over de Duitse grens pikte ik mijn dochter op, en samen reden we voor de verhuiswagen uit over de Autobahn. Schaterend reden we 150 km/uur, gewoon omdat we wilden proberen hoe hard het arme ding kon, zelfs helemaal volgepakt. Dat viel niet tegen! Claire reed zelf via de voormalige grenspost Helmstedt de stad in, en zonder moeilijkheden bereikten we haar nieuwe huis.

In Berlijn deed de auto nog dagen dienst als aanvoer van bouwmarkt- en boodschappenmeuk. Vervolgens terug naar Nederland, met medeneming van een per trein gearriveerde vriendin, en met achterlating van dochter en haar vriend.

Toen werd het augustus, en reed ik naar Brussel. Daar pikte ik op het vliegveld dochter op, en reden we door naar Calais. De ferry bracht ons naar Engeland, waar het rode autootje 1000 km aan de verkeerde kant van de weg reed, en Claire haar eerste kilometers als linksrijdende chauffeur maakte.

Tussen de Rolls Royces, Bentleys en Ferrari's van autoverkopende neef Richard viel ons kleine monster totaal in het niet, maar hé, mijn autootje is mooi wel het zuinigst van allemaal!

Dochter ging nog een paar dagen mee naar Voorburg, en vervolgens bracht ik haar weer naar Brussel, en vloog ze terug naar Berlijn, naar haar vriend en haar nieuwe huis. Het autootje staat, frisgewassen en uitgezogen en ontdaan van een stuk of 10 lege waterflesjes, alweer een weekje uit te rusten voor de deur.

Want door de week, als ik op de fiets naar het werk ga, is ie werkeloos, om op vrijdagavond weer tot leven te komen.